تعداد نشریات | 13 |
تعداد شمارهها | 150 |
تعداد مقالات | 1,491 |
تعداد مشاهده مقاله | 2,264,054 |
تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 1,896,064 |
تأثیر پیشتیمارهای نانوذرات سیلیکا (NSiO2) بر صفات جوانهزنی و رشد اولیه گونه اندمیک بارانک لرستانی (Sorbus luristanica Bornm.) | ||
پژوهش و توسعه جنگل | ||
مقاله 6، دوره 5، شماره 3، آذر 1398، صفحه 435-448 اصل مقاله (1.52 M) | ||
نوع مقاله: علمی - پژوهشی | ||
شناسه دیجیتال (DOI): 10.30466/jfrd.2019.120786 | ||
نویسندگان | ||
سید وحید سیدنا1؛ بابک پیله ور* 2؛ کامبیز ابراری واجاری3؛ مهرداد زرافشار4؛ حمید ضا عیسوند5؛ فاطمه علی یاری6 | ||
1دانشجوی دکتری جنگلشناسی و اکولوژی جنگل، دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه لرستان، خرمآباد، ایران. | ||
2دانشیار،گروهجنگلداری،دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه لرستان، خرمآباد، ایران. | ||
3استادیار، گروه جنگلداری، دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه لرستان، خرمآباد، ایران. | ||
4استادیار پژوهش/ مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی فارس | ||
5دانشیار، گروه زراعت و اصلاح نباتات، دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه لرستان، خرمآباد، ایران. | ||
6دانشجوی دکتری جنگلداری، دانشکده منابع طبیعی و علوم زمین، دانشگاه شهرکرد، شهرکرد، ایران. | ||
چکیده | ||
در این پژوهش از غلظتهای مختلف نانوذرات دیاکسید سیلیکون (0، 75، 150، 250، 350 و 500 میلیگرم در لیتر) بهعنوان پیشتیمار قبل از استراتیفه سرد بذور بارانک لرستانی استفاده شد تا پتانسیل این نانومواد در ارتقاء صفات جوانهزنی و همچنین تحریک رشد گیاهچههای این گونه مورد آزمون قرار گیرد. بدین منظور بذور این گونه بهمدت 24 ساعت با غلظتهای یادشده پرایم شد و سپس بهمدت سه ماه در استراتیفه سرد قرار گرفتند. این آزمایش در قالب یک طرح آماری کاملاً تصادفی با چهار تکرار 25 تایی انجام شد. بذرهای استراتیفه شده بعد از گذشت سه ماه به درون ژرمیناتور منتقل شده و با شروع نشانههای جوانهزنی، اطلاعات روزانه در یک دوره 22 روزه ثبت شد. نتایج نشان داد که تیمارهای 250 و 350 سبب ارتقاء درصد جوانهزنی تا حدود 100 درصد شدند، درحالیکه بذرهای شاهد فقط 26 درصد جوانهزنی داشتند. | ||
کلیدواژهها | ||
آندوکارپ بذر؛ بارانک لرستانی؛ زیتوده؛ پرایمینگ؛ جوانهزنی؛ نانومواد | ||
مراجع | ||
| ||
آمار تعداد مشاهده مقاله: 1,456 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 1,155 |